doğumgünüm bugün benim..
belki başkası olsa, yaşlandığı için kutlamak istemez..
evet yaşlanıyorum..
ama içimden taşıyor mutluluğum!
attığım her adım, aldığım her nefes; beni biraz daha yaklaştırıyor mükemmelliğe...
yıllar yılı yaptığım her yatırımın parsasını topluyorum bir kaç yıldır..
beni ben yapan herkesi sevgiyle anıyorum..
yediğim her kazığı, döktüğüm her gözyaşını, tuttuğum her eli, sevdiğim sevmediğim her insanı...
ben bugün buradaysam...
etrafımdaki herkes bana hayranlıkla bakıyor ve sevgisini göstermekten çekinmiyorsa..
güveniyor ve sık sık gülümsüyorlarsa; sevildiğim kadar, sevilmememin de etkisi var bunda zamanında..
o günlerde beni sevenler kadar sevmeyenlere de teşekkürü borç bilirim.
"beni anlamıyorlar" diye üzüldüğüm insanlara da teşekkürler..
onlar beni anlamadıkça, ben yalnızlaştım..
yalnızlaştıkça, kendimle kaldım..
müzikler dinledim, romanlar okudum, bir başıma filmler izledim, parkta uzun yürüyüşler yaptım..
sergiler gezdim, konserlere gittim..
onlar kocaman bir grup halinde oldukları yerde uygun adım sayarken; ben kendimi sırtladığım gibi yukarılara taşıdım..
bugün sohbetimden keyif alan herkesin, onlara bir teşekkür borcu var sanırım :))
beni hemen her konuda söyleyecek sözü olan, entellektüel birikimli, güzel görünümlü muhteşem bir kadına çevirdiniz. o günlerde küstüğüm aynalar, bugünlerde en yakın dostlarım benim.. yüzüme bakmaya da doyamıyorum, yüzümün gerisindekilere de..
ben!
bir kadının sahip olması gereken her şeye sahibim!
bir insanın müteşekkir olması gereken her şeye müteşekkirim..
güçlüyüm; ruhum bir herkül...
kendine yetebilen, başkalarına taşabilen, içi boyundan büyük bir hatun kişiyim...
teşekkürler annem...
beni yarattığın ve ne olursa olsun yanımda durduğun için..
yüzümü gözümü siyahlara boyayıp, ergen triplerimle eve sarhoş geldiğim günlerde; grunge modasını takip edip yine de benimle aynı dili konuştuğun için..
teşekkürler kardeşim..
hayatın her dakikasında dimdik yanıma durduğun için.. her ayağım takıldığında, elimden yakaladığın; her ayağın takıldığında elimi tutup sana ablalık yapmama izin verdiğin için... hayatta hiçkimseden, senden öğrendiğim kadar çok şey öğrenmedim ben!!!
teşekkürler baba...
daha 18 yaşındayken bizi bırakıp gittiğin için...
şu hayatta ne olursa olsun yalnız olduğumuzu ve bizi koruyacak kimsemizin olmadığını bize tecrübe ettirdiğin için.. sayende birer amazon kadını olduk... ve 13 senedir, hiç kimseden medet ummadan, kendi başımızın çaresine bakmayı becerdik..
ve teşekkürler dünya..
bana; şu anda müteşekkir olduğum ve her sabah şükrederek uyanmamı sağlayan bir hayat verdiğin için..
3 yorum:
kendi derdimize düştük eşi dostu unuttuk bu ara...
bi dipnot yazmıştım golgeliğe ekleyeyim buraya da.
iyi doğdun.
mum :)))
dipntot,
pollyyyyyyyy hoşgeldin pek sevindiğim gelmene...
yazsana golgeliğe.
senin gibi entellektüel komik kaliteli eski dost başımızın üstüne.
sevgili absalom :))
valla benim halimi yazacak mecalim yok ne zamandır.. değil ki, entellektüel beklenti karşılayacak yazılar döktüreyim.. :)) ancak sevdiğim blogları okuyup, arada yorum yazmaktan ibaretim.. bu aralar böyleyim :))
çok teşekkür ederim bu arada :)
farkındayım durumların polly...
en azından bazcık ta olsa stres atma bi paylaşma ne bileyim bişi olur diye düşünüyorum.
farkındayım.
farkındayım.
Yorum Gönder