Bazı insanların hayatı ne kadar güzel ya..
Anne-babalarının evinde yaşıyor, kazandıkları parayı kendilerine harcıyor, içinden gelince ailesine maddi yardımda bulunuyor, giyiniyor, yiyor, içiyor, geziyorlar...
O kadar huzurlular ki...
Keyiflerini kaçıracak hiç bir şey yok hayatlarında..
Parasızlık, yalnızlık, keyif kaçırıcı ortamlar ya da durumlar yaşamıyorlar...
İşleri iyi, güzel para kazanıyorlar...
Pahalı saatler, lüks tatiller, ne bileyim işte concon mekanlar fln...
Bu insanlara özensem mi, acısam mı bilemiyorum...
Şu hayatta kendi ile ilgili hiç bir şey yapmamış; bu bir kayıp..
Ama kendiyle ilgili bir şey yapmak için de hiç yorulmamış; bu da bir artı..
Taptaze ruhları.. Hiç yıpranmamış...
En büyük derdi, belki sevgilisiyle ettiği kavga..
Ya da belki dedesinin atlattığı kalp ameliyatı fln..
Ne bileyim, canım sıkılıyor...
Nedenini bilmiyorum ama etrafımda böyle insanlar görmek istemiyorum...
O insanlarla bambaşka bir dünyada yaşıyorum ve onların dünyalarını bilmek istemiyorum artık...
3 yorum:
ayni benim cucuk beyinli abim haaa. ne guzel tarif etmişsin :)
Abine de uyuz oldum o zaman, sevgili İnYa..
Kusura bakma :D
yok be ne bakcam kusura istedigin kadar uyuz ol ona :):)
Yorum Gönder