Ustası geldi haaanıııım

ben galiba hoşuma gitmeyen şeyleri görmeme ustası olmuşum... ilk, hayvanlara yapılanları görmezden gelip yok saymakla başladı. sonra çocuklar, savaşlar, katliamlar falan derken; bayaa ilerlettim bu işi.. şimdilerde dünyada ne oluyor, haberim bile yok.. haber izlemiyorum, sosyal medyam ise premsesten hallice.. görmüyorum, öyleyse yoklar! 10 Ağustos'ta köpeğim öldü benim. köpeğim dediğime bakma, Penny öldü, Penny! Benim can yoldaşım, hayat arkadaşım.. sabah vardı sonra birden yoktu mesela.. 15 sene geçirdik biz birlikte.2 aylıktı tanışıp aynı eve çıktığımızda, 15 yıl+2 aylıktı öldüğünde.. 15 yıl diyorsam, yuvarlama olmaz bizde... sonra yeni gün doğdu ve ben o şalteri kapattım. içimde ne oluyor, inan ben de bilmiyorum. duymamanın, görmemenin ustası olmuşum, kendim dahil.. bak annem öldüğünde de böyle oldu, biliyor musun? aynı böyle.. kapattım şalteri mesela.. o gün bugündür açmadım. o gün bu gün dediğim de, 8 sene olmuş düşününce. sıra gelir sanıyorsun ya, gelmiyor. şalterin açılan yerleri paslanıyor.. açamıyorsun. velhasılı kelam... acıya, hüzne, dramaya doymuşuz; biz artık bu "miş gibi"lerin ustası olmuşuz. en içten sevgilerimle....