Ne BekLiYoR

canım sıkılıyor... bişiler yazmak zorunda hissediyorum kendimi.. son zamanlarda, kendi yazdıklarımı okumaktan ben bile sıkılıyorum.. ama 92 olmuş izleyen sayım; 92. nin gözlerinden öpüyorum..

yine param bitti üstelik.. daha da ayın 15'i bugün... kirayı verices, son dakkada gol atan faturaları ödeyinde 2 lira param kalcak... ayın 26 sına kadar ne yapacağım hakkında fikrim yok.. iktisat bana göre değil.. tek ortak noktamız, marjinal fayda peşinde oluşumuz..

ne zaman param bitse, canım abuk şeyler istemeye başlıyor.. mesela şu anda, aç oluşumun da etkisi olsa gerek, kocaman bi whooper menü istiyorum... yanına da sufle istiyorum.. üstüne mi demeliydim? sufle şart değil gerçi, beni kadayıfın tellerinde boğun... kadayıf mı yapsam?

hiç halim yok... uykum var, yorgunum, çeviri yapmam lazım.. bu ajitasyonu sürdürürsem, içinizden biri bana acıyıp "gönder iki sayfa da ben çevireyim" der mi? derse de ben ona güvenir miyim ki len? oturup her cümleyi kontrol etcem diye kasar, ben yapsam daha kısa sürerdi tribine bağlar mıyım ki? yok yok, bana iyilik yaramaz...

annemle konuşurken "neden kuzenine vermiyosun, bi kısmını da o çevirsin" dedi.. "yok anne ya, bırak o dangozu, kendinden başkasına ne faydası olmuş şu ahir ömründe" dedim ama.. hiç de aklıma gelmemiş ha.. oysa anadilinden hallice ingilizcesi var.. kafa durdu mu duruyo... lafımı yiyip arasam mı?

içimde bi ses, "iyi şeyler olacak kızım, sık dişini" diyo sürekli.. yıllardır duymamıştım bu sesi.. unutmuşum varlığını.. "yeniden hoşgeldin pis yalancı" demekten alamıyorum kendimi...

annemi online veritabanlarının arasına saldım, insan kaynakları hakkında araştırma yapıyo.. 5 tane makale gönderdi bi günde.. kendisinden çekiniyorum bundan kelli...

nutellaya bandırılmış taze fındık...