HaYaTTaN DeRs ALDıM

Dün yazdığım umut dolu (!) yazıdan sonra, eve gidip 19.30 sularında kendimi uykunun sessiz ve güvenli kollarına bıraktım.. yazıda bahsi geçen o “eve zaman ayırma, tırnak bakımı, 2. dünya savaşı araştırması” fln hak getire.. ama nası yorgun, nası bitkin, nası zor durumdaydım anlatamam.. ev de, ev görünümünden oldukça uzaktı zaten.. evde ördek bakmak zahmetli işmiş vesselam.. heryere sıçıyo arkadaş, yerler mayın tarlası gibi.. temzilemek lazım gelir.. ama temizlemedim.. sadece uyudum...

 

Gecenin bi vakti eve gelen sevgilim de, yazımı okuyunca heveslenmiş. “ne güsel şimdi uyandırsam, umut dolu olur bu” diyip uyandırmaya yeltenmiş.. hönkürmüşüm kendisine.. ağzımdan çıkan tek şey “peyniri buzdolabına kaldır” olmuş J sonra yine uykunun serin kolları..

Gece 3 gibi uyanıp yediğim üzümleri saymazsak, deliksiz bi uyku çekmişim yani.. sabah 7 de kalktığımda, hala uyuyasım vardı ama, günün ilerleyen saatlerinde geçer diye umuyorum : )

 

Bu akşam da artık eve gidince, güsel bi operasyon yapmak lazım gelir.. çünkü ev çığrından çıkmak üzere.. yarın da arkadaşımı davet ettim.. istersen temizleme J gitsem şöle; yerleri temizlesem, mutfağı toparlasam, çamaşır yıkasam, terası yıkasam, dük’ün havuzunu doldursam da azcık yüzse çocuk.. hatta belki, enerjim kalırsa şayet, yemek bile yapabilirim.. neden olmasın? Zaten eve gidince ne yapıyorum ki? İşyerindeki bilgisayarın başından kalk, evdekinin başına otur yane.. hayat böle geçiyo.. halbusi ne gerek var? Faideli bişiler yapmak lazım gelir...

 

Bi de hortum almam lazım eve giderken.. nalburda satılır mı hortum? Ne kadardır acaba metresi? Taşıma su ile teras yıkanmaz, ördek havuz doldurulmaz... hayat bana bunu öğretti : )