7.05.2013

TeSPiT

Bazı şeyler sizinle birlikte yaşar ve sizinle birlikte ölür..
Oysa bu, ne kadar kötüdür..
Mesela, İlber Ortaylı'ya bişi olsa (Allah Korusun) adamaın kafasındaki onca bilgi, onca birikim uçup gidecek.. Keşke bu tip muhteşem beyinleri koruma şansımız olsa.. Ölümler bize bunca şey kaybettirmese...

Kazım Koyuncu mesela..
Gittiği yere ne çok nota, ne çok melodi götürdü..
Amy Winehouse, Kurt Cobain, Freddy Mercury...
Keşke; akıllarındakiler ya da kalplerindekiler, saklanabilseydi bir yerlerde..

Bu aralar bir hayat gerçeği olarak ölümü düşünüyorum..
Karamsar bir bakış açısıyla değil, dediğim gibi sadece hayatın bir gerçeği olarak..
Herkes bir gün göçüp gidecek..
Arkamdan neler söyleyecekler diye merak ediyorum mesela bazen..
Ben gene şanslı azınlıktanım..
Yaptığım iş, pek çok insanın üstünde iz bırakmamı sağlıyor..
Ya hala otelde çalışıyor olsaydım mesela..
yer altında yaşayıp, yer altından işe gidip, yer altındaki ofisimde; birilerinin harcayacağı ve bu harcama sonunda birilerinin kazanacağı paranın hesabını tutuyor olsaydım...

Oysa benim içimde henüz söylenmemiş o kadar cümle, kulaklarımda henüz dinlenmemiş o kadar çok müzik var ki.. Yapmak istediğim çok şey, şimdiye kadar biriktirdiğim kıymetli anılar var..
Okumayı öğrendiğim andan itibaren, okuyarak geçirdiğim zamanları toplasanız; yıllar eder.. çok okudum..Ne hikayeler dönüyor kafamın içinde.. Neler gördüm, neler dinledim, neler yazdım, ne çok güldüm, nelere ağladım..

Tüm bunların benimle birlikte mezara girmesini istemiyorum.. Yıllar sonra, birileri benimle aynı duyguları hissettiğinde ya da benzer çıkmazlarda boğulduğunda; benim yaşadıklarımı görüp/duyup, kolay yoldan çıksın istiyorum..

Her insan şahsına münhasır ve fakat her olay öle değil..
Yüzyıllar önce insanlar neye ağladıysa, ne için pişmanlık duyduysa; biz de aynı şeyleri yaşıyoruz aslında.. sadece bilmiyoruz bunun böyle olduğunu.. çünkü saklayamadık duygularını, onlarla birlikte gömdük toprağın altına.. mecburen sıfırdan başladık sonra.. Herşeyi tekrar tekrar yaşadık, tekrar tekrar aynı sorunlara çözümler bulduk..

Ve maalesef bizden sonrakilere de olacak olan bu.. Benim yaşadığım her sorunu ve bu sorunlara bulduğum çözümleri benimle birlikte gömecekleri için; aynı sorunlarla karşılaştıklarında mecburen özüm bulmak için zaman kaybetmeleri ve acı çekmeleri gerekecek..

Amerika'yı tekrar keşfetmeye gerek yok aslında, burda keşfedilmişi var..

2 yorum:

cem dedi ki...

insanın dünyada yapmak istedikleri hiç bitmez ve bitmeyecektir de...

ama dünya, sınavlıktan sıyrılsa yaşanılası bir yer oysa..

ve belki de gidenlerin dünya için bırakacakları bu kadardı, kalsaydılar daha öteye taşıyamayacaklardı...

PoLLy dedi ki...

giden gittiği yerde huzurlu olsun, cem.. ona edecek kelamım yok.. lakin, her defasında her şeyi baştan yaşamak zorunda kalıp, bir arpa boyu yol alamamaktan korkuyorum.. insanlık adına..

 
MüTeveLLi HeYeTi © 2009. BaLıK GöZüNDeN İNeK!