perdeleri sımsıkı kapatıp yatmalı şimdi.. sabah gün aydınlandığında bile güneş içeri sızıp da uyandırmasın diye.. gerçekten uykuyu alana kadar uyumalı.. dış etkenlerden bağımsız olarak, gerçekten uyku ihtiyacı kalmadığında uyanmalı..
öyle çok ihtiyacım var ki dinginliğe.. işim gereği sakin geçmiyor bir tek günüm.. evde desen; hiçbişi olmasa iki köpek.. oysa yapmak lazım gelen ne çok şey.. herşeyin üst üste ve üstüne üstüne geldiği anlardan.. tek umudum, spor yapanların daha zinde olması gibi; yorulan beyinlerin daha verimli ve hızlı olması üzerine.. ne kadar boş kalır, beynini zorlamazsan, o kadar eblehleşiyor çünkü.. 1 hafta sadece oturup, televizyon izle mesela, haftanın sonunda 6*7 işlemini yapmak için hesap makinesine ihtiyaç duyar hale geliyorsun..
şöyle sakin bir ortam bulsam, vakit öldürebileceğim akıl çelicilerden uzak olsa.. sorumluluklarımı hatırlatacak ama yerine getirilmeyen sorumluluklar için beni cezalandırmayacak; hatta işe bi yerden başlamam için uygun motivasyonu sağlayacak biri olsa yanımda.. sonra; kahvem olsa, yeterince sigaram.. sıfır sorumluluk.. ve sadece yapmak için çok şey feda etmek zorunda kaldığım ve yüzüp yüzüp kuyruğuna geldiğim şu yüksek lisansıma odaklansam.. okusam artık şu ingilizce makaleleri, yazsam tezimi.. en azında bi kısmını, literatür kısmı bile yeter.. daha hafif hissetmez miyim?
belki daha az ağrır başım akşamları, daha kolay gelir ders hazırlamak çocuklarıma.. şimdi herşeye üşeniyor beynim.. çünkü biliyor "herkes için bişeyler yapmak uğruna kendini parçalayacağına, acuk da kendin için çalış kadın" demenin zamanının geldiğini...
zor bir hafta ve hakedilmiş haftasonu.. oysa temizlik ve hazırlık yapmam gerekiyor.. şikayetçi olduğumdan değil; tezimden başka herşeyi yapmaya daha hevesli olduğum aşikar!
keşke ben de "sadece öğrenci" olabilsem tekrar!
0 yorum:
Yorum Gönder