I NeeD a MiRaCLe

şu aralar "sorumluluk" kavramından fenalık geldiği için; o kavramı çağrıştıracak ya da o kavramın üstüme yüklediği herşeyden nefret ediyorum.. deli gibi sevdiğim işimi yapmak da istemiyorum mesela.. ders hazırlamak da, sınıfa girip ders anlatmak da gelmiyor içimden.. öğrenci göresi yanım yok, daha ne diyeyim..

bir yandan da kendime acayip kızıyorum.. tamamen saldım çünkü kendimi.. gerçek anlamda hiçbir şey yapmıyorum kendim için.. bir silkinmem, bir toparlanmam lazım..

evimle ilgilenmiyorum, kendimle ilgilenmiyorum, köpeklerimle ilgilenmiyorum, kariyerimle ilgilenmiyorum.. ilgilenmiyorum da ilgilenmiyorum yani..

bir mucize lazım bana..

en parlağından..

hayatımı baştan aşağı değiştirecek ya da bu değişim için bana güç verecek bir mucize...

laf arasında "iman power" olarak kullandığım bir şey..