.....

her aşkın bir hikayesi var aslında.. aşıkların anlatmaya bayıldığı..
ilk nerede gördüğün, en çok neresinden öptüğün, hangi sözüne yandığın, neleri göze aldığın...
her gece yatağında binlerce defa tekrar yaşadığın, bu yüzden de destansı olan minicik anlar...
her yeni günün yeni muazzam anılara gebe olduğuna inanmak için çıldırdığın...

güzel olduğu için sevmiyorsun da, sevdiğin için güzel ya...
biraz da şükrediyorsun buna..
senin gözünden görse onu dünya, savaş sebebi değil mi bu?
almaz mısın tüm dünyayı karşına?

seni benim gözümle gören, gözler kör olsun diye şarkı yok mu, adı intizar..
gerçekten gören olsa onu senin gözünle; çözümü ya katliam, ya intihar...
sevmek biraz paylaşamamak aslında...
ama sadece başkalarıyla...

oysa onunla paylaşmak için nasıl da çabalarsın, değil mi?
hayatını, sırlarını, yatağını, uykularını..
kavuşamamış aşkların şarkılarında geçer hep, bir kez sarılıp uyusam..
uyumak ne asil eylemdir işte; sevdiğinle paylaştıkça uzayan...

aşkımın hikayesi var; anlatmak için, içimin içimi yediği...
ilk nerede gördüğüm, en çok neresinden öptüğüm gibi...
gözlerini, ellerini anlatmak için yandığım, lakin inadına sustuğum..
gözümden görürler diye delicesine korktuğum..

kendisini değil ama, hikayesini paylaşabilirim...
illa zorlasalar beni, bahsetmem için ondan;
aşkıma isim koyarım...
yağız derim, ozan derim...
hayat derim belki...
oğlum olsun isterim ondan...
adını, aşkımın adıyla ölümsüzleştireyim..
kokusu geçsin tenine, içselleştireyim...
onunla benden "biz" yapayım; bu galibiyetle yetineyim...

ama önce bir sandviç yememiz, peşine iki kadeh bişey içmemiz gerekti; güzeldi..
sıradakilere hazırım ya, cüretim iyi niyetimden...
tüm sevaplarımı bunun için kullanmam gerekse bile,
hesabını tutanlar, anlayacak halimizden;
onu benim, beni onun; ikimizi de bizim yapacak...
Yağız bir ozan olacak hikayemizin adı...