Keşke; tanıdığım insanları özleyecek kadar cesaretim olsa...
Oysa bende bir cesaret var ki, sanırsın; tek dişi kalmış canavar!
Tanımadığım birini özlemekten ciğerim soldu...
Tanıyorum aslında ama özleyecek kadar değil...
Annem olsa böyle derdi...
Ne kadar tanıyorsun da özledin ki derdi...
Dememeli...
Özlemek fiilini, bir takım kalıplara sokmamalı...
Hem nasıl özlüyorum; bilse, ağlardı annem...
Bu kadar büyük mü yüreğin derdi...
Nasıl sevdin bu kadar?
Demeli...
İşte annem bana böyle demeli...
Bazen kelimeler öyle beceriksiz ki; hepsini tek tek sapanla vurasım geliyor...
Bu kadar kifayetsiz olacak ne var?
Ne olur sanki; içimden taşan bu hisleri, ıkınıp sıkınmadan anlatabilsem...
Bir tek özledim desem, akan sular dursa...
Saygı duruşu...
Öyle özledim ki...
0 yorum:
Yorum Gönder