VeDa..

Dün gece bir şey oldu...
Etkisini, acının sıcaklığıyla o an farketmediğim; yeni yeni hissetmeye başladığım bir şey...

Dün biri; beni, bir süredir görmekte olduğum güzelim rüyadan uyandırdı...

Düşündüklerimin, hayallerimin, kendime verdiğim sözlerin ve beni hayata bağlayan herşeyin; bir anda yok olmasına sebep olan bir şey söyledi, dün biri...

O kadar üzgünüm ki şu an...
O kadar büyük ki, kaybettiğim şey...

Ben artık yazmayacağım...
For my muse serisi, noktalanıyor...

Çünkü artık bir muse olmayacak hayatımda...
Aslında hiç yoktu o muse...
Ben farkında değildim...
Mutlu mesut, kendimi kandırmaktaydım...
Dün; çok zalim biri, bunların hepsini elimden aldı...

Ben; bir süredir istikrarlı şekilde yükseldiğim yerden, sert şekilde yere çakıldım!
Ellerim kollarım paramparça...
Kendimi toparlamam, yaralarımı sarmam falan biraz zaman alacak...

Artık biliyorum ki; insanlar çok zalim...
Birinin hayalleri bile batıyor birilerine...

Uzun zamandır kurmadığım kadar güzel hayalleri, uzun zamandır kurmadığım kadar uzun süre kurdum...
Bu da yanıma kar...
Ama artık bitti...
İstesem de kuramam artık...
Çünkü ben uyandım...
Uyandırıldım!

Hoşçakal İlhamım...
Hoşçakal hayallerim, hoşçakal dileklerim...

Üç kere dileyemedim bak...
Gerçek olası yokmuş demek...
Hoşçakal Melek!