KıYaMıYoRuM!

Yorulmadın mı, her gelene "bu sefer olacak" diye bakmaktan?
Sımsıkı sarılmaktan, yorulmadı mı kolların?

Her geleni, aynı şekilde yolcu etmekten peki?
Kalbinde kırılacak yer kaldı mı?

Her gelene sımsıkı sarılmayacaksın da ne yapacaksın ki?
Sen de haklısın...
Senin benden bir farkın var...
Umut!
Senin en azından umudun var!

Benim seni eleştirmeye hakkım yok, bu yüzden...

Ama senin kalbin her kırıldığında; benim beynimde yankılanıyor; yere düşen kalbin!
O kalp parçalanırken, ben uyku uyuyamıyorum!

Senin sessizce ağladığını bildiğim her an, nefes almak için çaba sarfetmem gerekiyor benim!
Başka hiçbir şey yapmadan; elimi delice atan kalbime bastırarak, yerinden çıkmaması için dua ederek....
Uyumak için, uyumanı bekliyorum ben her gece!

Kendime zerre acıdığımdan değil!
Uyumasam ne olacak?
Uyumak dediğin nedir?

Sen uykuya ancak, yorgunluktan bayılacak hale geldiğinde geçebiliyorsun ya..
Sen uyumadan ben uyusam ne olacak?

Bir kez daha kırılmasın kalbimiz, ne olur...
Bir sefer, sadece bir sefer; tedbirli ol istiyorum...
Sımsıkı sarılmadan önce, biraz bekle diyorum...

Karşına çıksın istiyorum, hayallerindeki kişi...
İnan ki istiyorum, yüzünün gülmesini...

Ama her karşına çıkana "o" imiş gibi davranmaktan ve kendini parçalamaktan vazgeç!

Anlamıyorsun, sana kıyamıyorum!