PaYe..

olmasa ya, kendimizi anlatıcaz diye çırpınıp duruşlarımız...
içimizden geçenler yüzümüze falan yansısa da, bunca kelimeyi dizmesek ip gibi...
çünkü ne kadar kelime cambazı bile olsak; tam anlatamıyoruz ya, malumunuz...
bir de üstelik "elimden geleni yaptım ama olmadı" oluyor...
başarısızlık hikayesi...

anlaşılamayacak kadar bohem olduğumuzdan falan da değil esasında...
herbirimiz aynı bokun laciverdiyiz..
aslan yüreklinin biri çıkıp anlatıverse, hepimiz altına imza atıcaz aslında...
ama nedense en bohem ve dahi en katlanılamaz acılara biz gark olmuşuz gibi di mi?

bi yerden yırtmamız lazım hacı...
yaşanmaz ki yoksa, bu tip bi farkındalıkla!
tabii ki en özel sensin şu hayatta!
öldükten sonra anlaşılacak kıymetin; tek farkla....

yıllar var, kendimi anlatıcam diye yırtınıyorum...
duvarlara toslamaktan, nasır tuttu sağım solum...
bu ne azimdir, bu ne cevvallik!

belki de hepimizin adına konuşacak ve altına da imzanızı toplayacak o aslan yürekli ben olayım istiyorumdur..
zerre umrumda olmadığınızı söylesem?
özelim ve dahi en bohem benim ya; elbette kendi sefil dünyamda..
o yüzden işte, o aslan yüreklilik payesini kimselere yedirmem!

yıllardır kursağımdan geçmedi, tek paye...
bu payeyi de size yedirmem...
şuracıkta yazıyor olacağım, gözüm üstünüzde...
ben kendimle meşgulken, beni hoşnut tutunuz..
hepimiz adına kahramanlık yapıyor olacağım..
şimdi değil belki ama, öldükten sonra anlayacaksınız kıymetimi...
siz iyisi mi; şimdiden ona göre organize olunuz...