Özür Diliyorum...

Özür diliyorum, canım kendim...
Çok hırpaladım seni, yıl be yıl...
En çok sana yüklendim...
Uykusuz bıraktım, aç bıraktım, bayılana kadar çalıştırdım..
Sigara içtim, alkol aldım...
İnsan gibi yapsam, yine sorun değildi..
Rakı masasında, on Aydın Boysan gücüne ulaştığım oldu..

En çok kalbini yordum tabii..
Olduk olmadık kişileri sevdim..
Ben sevdim, sen çektin...
En çok çalışan organın yaptım, yumruk kadar kalbini...
Kimsesiz kaldı, küçülüp hedef küçülttü...
Kocaman sevdim, göğüs kafesine sığmadı...
Bir türlü rutinini bilemedi, hep bir endişe içinde yaşattım onu...

Çok üzgünüm, canım kendim...
Oysa ben, şu hayatta en çok seni sevdim; biliyor muydun bunu?
Seni sevmeden, başkasını sevemezdim ki, biricik kendim...
Başkasını sevmeyi, sende deneyerek ve yanılarak öğrendim...

Affetmeyi de senin sayende tecrübe ettim mesela..
En çok seni affettim, hoşgördüm..
Yoksa sen beni mi demeliyim?

Öyle ya da böyle, bunca yıldır birlikte yaşadık..

Yeni bir yıla başlarken, hakkın kalsın istemem üstümde...
2013 çok insan götürdü bizden ya hani..
Kimsenin sağ kalacağının garantisi olmadığını idrak ettik bir kez daha...
Olur da, zamansız bir gidiş planlıyorsa kader bana; en çok hakkı geçen sensin...
Gel sen bana hakkını helal et..

Yaşarsak şayet (ki tüm planlarım yaşayacağım ihtimali üzerine kurulu), oturur yeni bir plan yaparız birlikte..
Sen beni affedersin, ben seni azıcık daha mutlu etmenin yollarını ararım...

Şu yıla başlarken, önce hayatta kalabilmeyi dileyeceğim sanıyorum...
Yapmak istediğim çok şey var falan da; daha önemlisi,
Hissetmek istediğim de çok şey var...
Onları yaşamadan, hissetmeden ölmeyeyim isterim...

Sen beni idare et, canım kendim..

Şimdiye kadar yaptığım her şey için...
Yarından itibaren yapacağım, daha niceleri için...
Önce gecikmiş, sonra peşinen..
Kocaman özürler diliyorum senden...
Büyüklük sende kalsın, olur mu?
Affet beni, kıymetli kendim...