Kral Çıplak!

Tüm şiirlerimi; sadece senin görebileceğin, sihirli bir mürekkeple yazıyorum...

Kafiyeleri falan, kalemimi doldurup doldurup koyuyorum hizaya...
İp gibi diziyorum şerefsizleri sıraya...
Arada çekilip karşıdan bakıyorum, şaheser!

Bittiğine ikna olana kadar uyumuyorum..
Yemiyorum, içmiyorum...
Sana yakışan kusursuzluğu elde edene kadar yırtıp yırtıp atıyorum...

Bitap düşene, biçare kalana kadar yazıyorum...

Sonra burdan bırakıyorum...
Sen ordan alasın diye...

Dönüyor, bakıyorsun..
Diyorsun ki, bu ne böyle?
Resmen kral çıplak!