.....................

Benim "sen bu adamı özlüyorsun hakkaten" diyen arkadaşım olmadı hiç...
Göze alıp anlattığımda "sen ciddi misin, o kadar mı yani?" diye soran arkadaşım da olmadı..
Hiç hem de..

Benim tüm arkadaşlarım gerçekçiydi...
"Ondan sana sevgili olmaz" diyecek kadar gerçekçi hem..
"Ondan hiçbir şey olmaz hatta" diyecek kadar acımasız hatta...
Acı söyleyen dostlarım...

"Artık azıcık yere bassın ayakların" diyen..
Bunun için yalvaran...
Olmayacak hayallerin peşinde koşmamı tasvip etmeyen; dost gibi dostlarım..

Omuzlarının genişliğine, yüzünün güzelliğine, boyuna posuna takılan...
Seni bana yakıştırmayan, senin bana bakmayacağını düşünen belki....
Gerçekçi...



Hiçbirine anlatmadığımdan belki....

Bu sahilin seninle oturduğumda; bir masal diyarına dönüştüğünü..
Ayın, yakamozunu üstümüze saldığını...
Hayal kurmaya birebir ortamlar yarattığını..
Elimizde bira ile oturduğumuzda, bir çocuk parkının bile dünyanın en romantik yeri olduğunu...

Başım, göğsüne değdiğinde; kalp atışlarının hızlandığını...
Vücut ısının, yanında uyuduğumda yükseldiğini...
Çok popüler bir sahil kasabasının, elele yürüdüğümüzde sanki ikimizden başka kimseye yer yokmuşcasına ıssızlaştığını...
Toplu tüfekli bir heykelin altında, "hoşgeldin yenge" diyen bir arkadaşına dünyaları bahşedebileciğimi...
Domatesi kabuğuyla yemediğini...

Elinde alışveriş poşetleriyle, apartman kapısından girdiğini gördüğümde; bundan sonra bu şekilde gireceğin ilk kapının evimiz olmasını nasıl istediğimi...

Senden yapacağım bir erkek çocuğunun, sana benzemesini nasıl da istediğimi...
Yıllardır kurduğum "isim" hayalinden tek celsede vazgeçivermemi...



Ben tüm bunları anlatmış olsaydım; belki dostlarım hak verirdi bana..
"E tamam o zaman; budur!" derlerdi...
Belki o zaman seni severlerdi...

Sanki çok umrumdaymış gibi...........