VeRMeM SeNi ELLeRe

ben deniz, aranızdan ayrılıyorum a dostlar..
bayram münasebeti ile, ayvalığa gidiyorum. ama sanmayınız, tatil yapmaya gidiyor bu bünye.. bu bünye ki; kardeşini istemeye gelen densizlere, hadlerini bildirmeye gidiyor taaa oralara..

kardeşimi isteyecekler bayramda! benim kardeşimi, benim!

neden ayvalıktan derseniz, kardeşimin şahsi kaprisi diyebilirim. ama iyi ki de böyle istedi.. "ben de iki ailenin en kodamanlarını kaldırır ayağıma getirtirim" demenin daha olgun ve kibar bir yöntemi var mıdır?
evet bizim ailemiz, zaten ayvalıkta olan hısım akrabamız ve erkek tarafının temsilcileri bayramda ayvalıkta bir araya geleceğiz. takriben 30 kişilik bir isteme töreni olacağı tahmin ediliyor..

2 yıla yakın zamandır "düzeyli" olarak sürdürdükleri beraberliklerini kimbilir hangi şeytanın dürtmesi ile evliliğe taşımaya karar verdiklerini anlamasam da; kararlarından vazgeçirmeyi başaramadım.. oğlan tarafına ayrı, kız tarafına ayrı fit verdim.. "kardeşim diye söylemiyorum, 2 seneye kalmaz gerçek yüzünü çıkarır ortaya.. çirkeftir, geçimsizdir.. ben niye ayrı yaşıyorum sanıyorsun? hele bir de çocuk mocuk yapmaya kalkarsan vay haline.. genleri bile bozuktur bunun.. baksana bacakları yamuk bi kere.. " gibi çirkin cümleler kurdum. yetinmedim, kardeşime gittim.. "kızım ömür boyu bu adama mı bakıcan, iki göz odada? şimdiden göt göbek almış başını gitmiş.. kimbilir seneye ne hale gelir bu? hem tutturmuş çocuk istiyorum diye.. valla bence bu seni alcağına, bi kuluçka makinesi edinsin. derdi imanı çocuk, bu herif seni kullanıyo bence.. hem suratında bile meymenet yok" dedim.. vallahi dedim ama yediremedim..

nitekim o gün geldi çattı işte.. bu akşam hareketle, tahminen gece yarısına doğru ayvalıkta olacağız.. çocukluğumdan kalma masal perilerini bile yardıma çağırdım.. gece yarısı içinde bulunduğumuz araba bal kabağına dönüşsün, kardeşimin ayakkabıları cama dönüşsün adım atamasın kırılcak korkusundan falan diye.. bakalım, şimdilik umut aşamasındayım, belki tutar..
ama yok o da olmazsa, kardeşimin üstüne oturmayı düşünüyorum.. sandık mandık dinlemem ben.. sandıktan daha kıymetli benim kardeşim.. hem sandığı bırakıp kaçabilirler ama kızı almadan gitmez bu inatçılar.. ama bende o göz var mı? bi kere oturdum mu, beni ordan kaldırmak için, vinç lazım, vinç!

hem bi sürü yöntem varmış daha.. makas kesmeyecekmiş, kapı açılmayacakmış, kahve bi türlü pişmeyecekmiş, şeker tuza karışacakmış fln.. deneyeceğim.. her birini teker teker, sonuna kadar deneyeceğim.. en son çare oturacağım kızın üstüne..

bi de adettenmiş efenim.. ben büyük olduğum için ondan, evlenme sırası benimmiş öncelikle.. aile büyüklerinin bana danışıp, benden sıramı kardeşime vermemi istemeleri gerekirmiş.. eh ben bu fırsatı sonuna kadar kullanmaz mıyım? o gümüş gondol içinde gelen güzelim çikolataları kucakladığım gibi uzaklaşırken "vermiyorum izin mizin, haydeeee" diye bağrınmaz mıyım?

te allam, nedir bu başıma gelenler? daha karşıdan karşıya geçerken elini tutmaktan vazgeçemedim ben onun... korkarım başına bişi gelecek diye.. halbuki kazık kadar diye tabir edilecek yaşta kendisi.. aramızda sadece 11,5 ay var aslında.. ama ne bilim işte... sakardır benim kardeşim, sarsaktır.. tükürüğünde boğulma, kendi ayağına takılma, park halindeki kamyona kafa atma gibi yetenekleri vardır.. ben olmazsam yanında, kim korur onu tehlikelerden? damat diye getirdiği porsuk mu?

yok tamam porsuk biraz ağır kaçtı.. yani sevgilisi iken can ciğer kuzu sarması olduğum adama, şimdi bu lafları etmek ayıp oluyor farkındayım ama.. o da haddini bilsin canım, aaaa! biz ona günün birinde tapusunu istedin diye mi izin verdik...

aklına bişi gelen olursa bana yorumdan olur, mailden olur ulaşsın anacım.. ne şekilde yırtarım ben bu kızı verme işinden? üstüne oturmadan önce, denenmesi gereken nice yöntemler olmalı!