DaVuLCu

Sevgili olağanüstü sıradan yazmış, benim de aklıma ordan şeettii.. paylaşayım dedim..

Efenim geçenlerde evde sevgiliyle yemek yiyoruz, kapı çaldı.. ben de ev arkadaşımdır diye, höt diye açtım. Karşımda kıllı fln böle bıyıklı bi adam.. elinde de kocaman davul.. yahu daha ramazanın başı.. (ki o zaman ilk haftasıydı sanırsam)
“eyi akşamlar abla, ramazan davulcuyum ben, para topluyorum” dedi.. normalde kapıyı açmam ben hiç. Sessiz sessiz gitmesini beklerim ama bu sefer, boş anıma geldi.. adamla yüzyüze bakışıyoruz..
Kullanmadığım bi hizmetin bedelini neden ödeyeyeim.. (bu da ne cümle oldu ama, kullanmadığım hizmetmiş; peh) ağzıma ilk geleni söyleyiverdim, ki kabul ediyorum biraz saçma oldu..
“biz sürekli kalmıyoruz burda”
O ne demek lan :D
Hadi ben saçmaladım... adamın dediğine ne buyurursun?
“kim kalıyorsa, o gelsin! Biz de ramazan davulcusuyuz!”
Anam; ne diyeceğimi şaşırdım..
“Yok yok” fln deyip kapıyı kapatıverdim suratına. Aksi takdirde komut almaya başlayacağım heriften...

Bu devirde ramazan davulcusu bile kendini bu derece matah pazarlarken, benim ondan emir almaya yeltenmem hiç garip değil bence..
İyi kurtulduğumu düşünüyorum :D

Ama adamı hala unutamıyorum, unutamayacğım da bi süre sanırım...
Herifteki özgüvene gel ya :D
Ramazan davulcusuyum dedi ya; tavrı görsen, astronot sanırsın.. aya gitmek için para denkleştiriyo sanki :D

Kapısında böle azarlar tonda konuşan bi ramazan davulcusu gören olursa; bilsin ki yakın oturuyoruz.. bi de direnmesin, adama versin parayı :D