BuGüN

Canım sıkkın bugün..
Çok sıkkın...
Üstümde öle bir hava var ki; sanki bugünün sonu gelmeyecek, sonsuza kadar bugünde kalacağım...
Uyuyup uyansam da, aynı günü yaşayacağım...
Aynı işleri yapacağım, aynı insanları göreceğim, aynı konuları konuşacağım.
Ya da belki de dündü bugün..
Ve ben aslında dün yaptığım işleri yapıyor, dün gördüğüm insanları görüyor, dün konuştuğum konuları konuşuyorum...

Şu sayfanın yeşili bile asap bozucu bana bugün...
Gitmem lazım buralardan.
Bir süre uzaklaşmam lazım, yoksa çıldıracağım...
Aynı masadan, aynı ofisten yoruldum...
Kendi hayatımı yaşamaktan yoruldum...

Tüm heyecanlarım, sevinçlerim gitti benden..
Boşum, bomboşum...
Günün sonunu bekliyorum, ömrün sonunu bekler gibi.
Değişeceğine dair umudum da yok, andayım...
Şu anım var; ne geçmişim kaldı hatıramda, ne yarınım var ufukta...

Yazacak takatim bile yok..
Niye yazdığımı da bilmiyorum..
Parmaklarım da çok sıkkın, en azından onla riçin bişiler yapıyorum.
Yazıyorum..
Artık ona da halim yok..
Gidiyorum..