İtHaF

nasıl kızgınım sana, ey uyuz herif...
nasıl tirişka çıktın be!
kendime de kızgınım, bi o kadar..
neden seni seçtim ki ben, evcilik oynayacak?
neden seni içselleştirdim bu kadar?
bunca zamanlık oruca, neden seninle son verdim...

neyse; olan oldu...
kızsam da, köpürsem de; yapacak bişeyim yok..
bir hayat dersi daha bana burdan...
yok bundan sonra kimselere, sana yaptığım fedakarlıkları yapmak.
yok bundan sonra, sen dahil kimselere bu kadar anlayış...

ben her geçen gün biraz daha büyürken, bu konuda senin de bazı tecrübeler edinmenin zamanı geldi diye düşünmekteyim..
o güzelim yüzün, güzelim endamın; benim olmasa bile birilerinin işine yarasın...
bak içimi şimdi bile cız ettiriyor, güzelliğin...
umarım korkmamayı öğrenirsin, bu vesile ile; ilgi gösteren kadınlardan...
umarım seversin birini..
umarım o çok istediğin çocuğu sana vermesi için, bi kadın seçersin yanına yakınına..
o soğuk ve sert kabuğunun altında sakladığın korkan çocuğu başkaları benim kadar üzülerek görmesin bari..
kulağımda sesin ile bitiriyorum bu yazımı..
sana yazdığım ilk ve son yazımı..
"carmen"