iTiRaf

diyelim ki....
bi adama karşı bişiler hissediyosun...
ama bu hislerini sölemek için erken diyosun...
karşısında mal gibi oluyosun, konuşamıyosun...
bişi istese de yapsam diye, ağzına bakıyosun...
annenden hergün yeni bi yemek tarifi öğrenmeye çalışıyosun....
napıcan, içinde mi tutucan?
hayır!
içte patlayan hislere son!
yazın rahatlayın..
kim bilecek sen kimsin, kime aşıksın?

evet itiraf ediyorum..
sevgili uyuz adam...
burdan sana sesleniyorum...
sana çok aşık oldum ben!
evimde olmanı, akşamları eve giderken sana ne pişirsem diye düşünmeyi çok seviyorum...
yemeklerimi yerken yüzünü izlemeyi de seviyorum..
çayını koymayı, terliğini getirmeyi...
elinde kumanda ile koltuğa yayılmanı, saçma ve ucuz filmlere bayılmanı, kahkahalarla gülmeni seviyorum...
şiveli konuşmanı, çekingen olmanı da seviyorum...
sadece tuvalete gitmek için yerinden kalkmanı ve sen giderken arkandan bakmayı seviyorum.
heybetini seviyorum ya...
sadece istiyorum ki, yakın ol bana biraz daha..
komşu çocukları gibi ayrı ayrı oturmaktan sıkıldım ben...
yanıma otur ya da beni yanına çağır istiyorum..
saçımı fln sev, arada alnımdan öp; ne bileyim..
kazık kadar herifsin, bunları da ben mi öğretcem sana aaaaaa...

hoh, rahatladım..
bunları yüzüne söyleyemezdim, ama şimdi sölemiş kadar hafifim...
herkese de şiddetle tavsiye ederim..
sevgiler, saygılar...