Bir Şişe Şarap, Akmış Bir Rimel, Uykusuz Bir Gece...

Ne kimseyi inandırabildim, o adamı hayatımda istediğime; ne de mutlu olabildim, ard arda gelen yorumlarla savaşmaktan...

Serseri bi çocuktu işte...
Beni haketmediğini düşündüğü için..
Beni hayatındakilerden uzak tutmak için...
Beni korumak, daha fazla üzmemek için...
Ağlaya ağlaya...
Gitti....

Dün gece ayrıldık Çıtırımla.
Zaten yazıyodum sürekli, suyu ısındı artık diye..
Artık yeter, artık yapmasın fln yazıyodum...
Ama öle olmadı hiç kazın ayağı...

Çok alışmışım ben ona...
Ki kolay alışamam insanlara...
Kolay kolay yaklaştırmam kimseleri, yanıma yakınıma...
Onu almışım...
Kapıdan çıkınca, öle büyük bi boşluk kaldı ki ardında...

Karşılıklı oturduk, ağladık...
Kapıda dikildik bi süre, ağladık...
Sarıldık, ağladık...
Bağırdık birbirimize, suçladık; ağladık...

Ben sonra şarap içtim...
Biraz daha ağladım, biraz daha içtim...
Sonra uyuyakalmışım...

Bu sabah uyandığımda, içimde tam onun boyutlarında bi boşluk vardı..
Orası hala boş, biraz da kırık dökük...

Şarap bitti, rimeller çıktı, gece geçti..
Bi ben, bi de boşluğu; kalakaldık...