ConFuSeD ?

hastalığımdan mütevellit, çıtırımdan şefkat beklediğim bir dünü geride bırakırken; bahtsızlığımın duvarları bir kez daha üstüme üstüme geldi okuyucu..
ey sevgili okuyucu...
gerçi böle bir olayı bile kendime yonttuğum için, ne kadar da hayvan doğalı, bencil, yuh arsız bir insan evladı olduğumu sen sormadan ben söliim...
akşamın erken saatlerinde benim çıtır arayıp "polly beni hızlı dinle" deyince, "o ne demek lan?" şeklinde dalga geçmek için tüm hazırlıklarımı takriben 3 sn içinde tamamlamıştım ki; cümlenin devamı geldi.
"ananem hastalanmış, acile kaldırmışlar. biz ailecek bursaya gidiyoruz acilen" dedi.
bilemedim ne diyim...
beni habersiz bırakma dedim, geçmiş olsun dedim ama...
vızıldasam daha çok şey ifade ederdi sanırsam..
hatta kızdığımı da hatırlıyorum. şimdi düşününce çok utanıyorum ama, o an kızdım napiim...
neyse; o saatten beri ses yok kendisinden. ben de aramak istemiyorum şimdi. akşam bi msg attım ama, ses vermeyince üstelemedim. şimdi de üstelemiyorum.
ama hatırlamıyorum ki ben, o yaşlarda ne kadar desteğe ihtiyaç duyardı bünye...
sessizlik bi nevi terbiyesizlik mi şu durumda?
yoksa gösterilecek saygı mı, olmadığı kadar belki...
bilmiyorum..
hayatla ilgili kafam karıştı benim yine....
onunla ilgili, kendimle ilgili..
dün gece yeniden sakin ve huzurlu hayatımıza döndük ev arkadaşımla..
çay içtik, dizi izledik, kitap okuduk..
farkettim ki, özlemişim...farkettim ki, yorulmuşum...
ve dedim ki dün akşam...
"ben, beni hayata taşıyacak bir adam değil; benimle, benim hayatımı yaşayacak bir adam istiyorum"
ve sanırım bu adam, o adam değil...
enseyi karartmayalım....
benim bencilce hezeyanlarımı taşıyacak bir adam bulmam nasılsa zor..
du bakalım...
:(