Ne BiçiM GüN, BuGüN?

Bugün canım yazmak istiyo be blog.. sürekli yazmak, yazmaktan başka bişi yapmamak... aklıma her geleni yazmak... anlamlı anlamsız düşünmeden, yorulana kadar yazmak..
Eskiden, elime kalem almadan ilham gelmezdi. Klavyede ya da daktiloda yazabilenlere gıpta ederdim. Şimdi elime kalem alınca, şaşkın şaşkın bakakalıyorum. Yazım çirkinleşmiş yazmaya yazmaya.. kendi yazımı okuyamaz olmuşum. Üstelik yavaş kalıyorum. Klavye kullanışım, kalem tutuşumdan hızlı hale gelmiş. Bu bir dejenerasyon mudur? Belki de el yazımın üstüne düşmeliyim biraz.. belki ucunu bırakmalıyım... bazı yetenekler zamanla kaybolur, yerine yenileri gelişir. Evrimin bir parçası bu da... ben de evriliyorum demek ki :)
Yine okuyamamaya başladım ben blog.. üstelik ders de çalışmam lazım... yüksek lisans yapmak istiyorum artık. İlk defa bu sene kendimi hazır hissediyorum. Ders çalışmaya ve yetersiz olduğumu kabul etmeye. Yıllarca “benim ölüm yeter” dedim ama geçen sene gördüm ki, yetmiyomuş... alamadım gereken puanı... bu sene çalışmam ve o puanı almam lazım. İngilizce dediğin nedir ki, di me ama? Sonra önümüzdeki iki senemi bloke edecek bir yüksek lisans devresi... çok şaşırıyor insanlar bana.. işime bir katkısı olmayacak, bana daha çok para kazandırmayacak bir yüksek lisans için kendimi bu kadar yıpratmam enteresan geliyor onlara.üstelik tekrar öğrencilik... ders çalışmalar, ödevler, sınavlar... şimdi böle düşününce bana da delilik gibi geliyor ama... çok istiyorum ya.. hatta belki yeni bir kariyer planı yapabilirim kendime.. çünkü çok çabuk geçiyo zaman... yaşlanıyorsun ve hep güsel günleri bekleyerek. Bunun için bişi yapmak lasım artık...
Hep de lafta kalıyor bu sözlerim benim... hep konuşuyorum, sadece konuşuyorum..benden cacık olmaz, farkındayım... o kadar tırsakım ki! İçinizde beni bu hayattan çekip çıkaracak ve mersine götürecek bir babayiğit varsa, ben evlenme teklifi alayım derhal :)
Mersin, mersin.. o kadar istiyorum ki, o şehirde yaşamayı... huzur ve dinginlik vaadediyor bana sanki. Beni çağırıyor... “deniz var burda, kalabalık da değil. Ucuz bi de.. opera da var hem, festivaller var, iki tane üniversite var. Sana benden başkası iyi gelmez” der gibi kulağıma kulağıma.. günün birinde...
Blog yarışması var bi de... ben aslında ne yalan söliim, serzeniş meraklısına oy vermek için açtım sayfayı.. ama bi baktım, kendime oy verebiliyomuşum... evet yaptım, Kendime oy verdim a dostlar.. :) başka da veremiyomuşum, onu da ikinci seferinde başkasına oy vermeye kalkışınca farkettim. Çok üzgünüm SeMe, böle olsun istemezdim. Ama sen benim gönlümün birincisisin :)
Elimde olsa kimlere oy verirdim gibi saçma bir liste yazıyordum ki, vazgeçtim. Blogumda olan “gözüm üstünüzde” kısmı, benim oylarımın yansımasıdır. Ordaki her blogu her gün okurum ben. Yeni yazılar eklendikçe, yenilenir liste. En son yazı girilen blog, en üste taşınır. Ve ben de en üstten başlayıp, her gün okurum, hatta arada açıp açıp bakarım durum nedir diye.. valla bak, ben öle “o beni eklemiş, ben de ekliim” fln yapmadım hiç.. sayfa zaten yeterince kalabalık :)
Çok yorum yazmıyor olabilirim bloglara. Ama valla okuyorum bak.. aslında evde netim olsa, çok daha kolaylaşacak hayat benim için. Ama türk telekom bizimle inatlaştı, biz de cüssemize bakmadan kafa tutuyoruz adamlara. Bakalım, neye varacak sonu. Ben de bu durumda maalesef sadece iş yerimden nete girebiliyorum. E o da sınırlı oluyo. Sadece okuyacak kadar bakabiliyorum genelde. Yazmaya vaktim kalmıyor. Arada dayanamayıp yazdıklarım da olmuyo değil hani :)
Neyse ya, zaten öğlen oldu. Yemeğe fln gitme, biraz kafa dağıtma zamanıdır. Dönünce yine yazarım be blog. Sen olmasan ben ne yapardım? canım benim!