YağıYoR, YağıYoR; GöKTeN KeDi YağıYoR..

şaka değil! dün akşam kedi yağdı gökten... hem de en yavrusundan.. leylekler geçerken mi düşürdü diye düşünmedim değil.. ama sonradan komşulardan öğrendiğim kadarıyla; büyük bir kedi, yavruyu atıvermiş aşağıya..
aşağıya derken? şimcik şöle oluyor.. daha önceki yazılarımdan birinde köstebek gibi yaşadığımdan dem vururken bahsetmiştim.. benim evim -2. katta. fakat enteresan mimarisi sayesinde aslında -1 de gibi hissediyo ve hissettiriyo.. ayrıca önünde kalebodur diye tabir edilen madde ile kaplı bi bahçemsi alanı var.. ordan kafayı kaldırınca, takriben 2.5 metre kadar yukarda hayat var..
işte bu kedicik dün akşam o 2.5 metrelik duvardan benim bahçeye düştü.. ben zaten kedinin çığlıklarından kıllanıp kafayı kaldırdığımda, duvarın çok yakınında gezindiğini görmüş ve "düşer bu burdan" diye buyurmuştum.. nitekim çığlıklara dayanamayıp, bi derdi mi var bu hayvanın diye kendimi sokağa attığımda, benim üst komşuların, bahçeye baktıklarını gördüm.. "düştü mü?" dedim; "düştü" dediler.. tekrar indim aşağıya.. güç bela da olsa, aldım kediyi içeri.. hakkaten zorlu bi mesai oldu ama ayrıntıya girmeyeceğim..
aman nası tırsak yavrucak.. muhtemelen pek korkmuş.. tıslıyo,pıslıyo fln.. aman ne de ürkütücü; parmak kadar boyuyla :) bi süre uyguladığım kucak terapisi ile kendine geldi biraz.. adını da "düşük" koyduk.. :D
gece boyunca bişiler yedi, su içti, uyudu, kötü rüyalar görüp bağırarak uyandı fln.. tabi ben her seferinde anne şefkati ile yanındaydım.. sabah dört gibi bayılmışım, üzerinize afiyet.. yavrucak da ona oda olarak tahsis ettiğim koliden çıkıp kumuna çişini fln yapmış.. bacak kadar boyuyla gösterdiği bu akıllıca davranış, oldukça takdirimi topladı elbet..
baktım sabah bi rahatsızlığı yok, bıraktım sokağa; napiim.. hem benim kediye alerjim var, hem de bi iç kanama belirtisi göstermediği için kritik dönemi atlatmıştır diye..
ama bi yavru kediye annelik etmeyeli çok olmuş, bunu farkettim.. güsel bi hismiş, anımsadım..
bitti; bu kadar..