ŞaşKıN

Hayat kötü süprizlere pek meraklı...
Uzun zamandır giremediğim, girsem de uzun süre kalamadığım blog dünyasında; beni çok sarsan bişi olmuş...
Kuzu ile serzeniş ayrılmış, mutluluk günceleri kapanmış...
O kadar şaşkınım ki, sanki ben terkedildim sevgilim tarafından.
Suratımda apansızın terkedilmenin bıraktığı ebleh ifade...

Ben çok seviyordum o çocukların aşkını...
O yaşlarımı, o yaştaki aşklarımı hatırlatıyorlardı bana...
Ortak bir iş çıkarıyorlardı bir de...
Bir blog yazıyorlardı...
Çok samimi buluyor ve sürekli okuyordum.

Ve şimdi, hayatın bu “elinden alan” yüzüyle bir kez daha karşılaşmış gibiyim.
Olmadık olaylar sebebiyle ayrılmaları tekrar yaşar gibiyim.
“Şimdiki aklım olsa” dediğim nice olaylar, gözümün önünde resmi geçit...

Elini tuttuğun, gözüne baktığın kişiyi sevmek de kolay; bırakmak da...
Ama uzağında kaldığın birini sevmek ne kadar zorsa, bırakmak da bir o kadar kolay...
Baştan zoru seçip, zoru sevip; sonra ucuza kaçmayı yakıştıramadım onlara.
Bilemem sebeplerini elbet, burdan ahkam kesmek de istemem.
Ama yüzüp de kuyruğuna gelmişlerdi sanki..
En baştan olmaz denilen bişeyi oldurmuşlardı.
Şimdi neden olmadı; bu raddeden sonra, neyi beceremediler anlamadım.
Sadece çok üzgünüm...

Umarım gerçekten istediğiniz şey, bunca zamandır alıştığınız hayatı tek hamlede bitirmektir.
İki ayrı insansınız artık, siz değilsiniz....
Mutlu olun...