İKi KişiLiK

ne kadar susar ki insan.. ne kadar;hiç birşey olmamış gibi davranabilir..
aptalca şeyler yüzünden ben; çok önemli bişeyi yitirdim hayatımdaki.. zaten tüm yitirişlerim aptalca şeyler yüzünden oldu, şimdiye kadar.. çoğunda benim hiç bi suçum yoktu.. ama şimdi şimdi idrak ediyorum ki,benim suçum da vardı elbet. suç der miyim? eskiden demezdim.. şimdi hiç bir şeyin tek tarafı yapılamayacağını idrak etme yaşındayım.. tahammülsüzlük bir eylemdir.. eylemsizlik bile bir eylemdir... susarak bitmesini, susarak gitmesini sağlamak; kesinlikle bir eylemdir..
bu kez susmadım ama.. bu kez konuştum deli gibi.. ağzıma geleni söyledim.. "ben sana tahammül etmek zorunda değilim hayat" dedim. yanlış muhattab seçtim :(
bu kez ben, git diyendim. tavrını net şekilde ortaya koyan.. öfkeyle kalkıp da, yalnız oturan.. pire için yorgan yakan..
keşke yapmasaydım demiyorum; buraya dikkat.. bazı şeyler gerçekten sınırları zorlamak, kişinin eline kredi sunmaktır.. sadece keşke böyle bir şey yaşanmasaydı diyebiliyorum.. keşke... ama yaşandı, ama ben konuştum, ama o yorgan yandı...
şimdi ilacımı içmeyi unutmadan yatmam lazım.. bi de ufak pinçiği yarın sabah içmem... artık kendi ilaçlarımı takip edebilecek kadar büyüdüm ne de olsa...
odam da büyük aslında.. bilgisayarım çok ısınıyor ve çarşaflarım da mor eflatun kırması desenli.. canım sıkkın, moralim bozuk..
üzgünüm ama bu olması gerekendi...
beni affet hayat, sadece "çarpa çarpa kendisi öğrenen" lerdenim..