Kıyamadım..

sevilmeyi seven kadınlar; her türlüsüne bayılırlar, sevilmenin..
herkesin kendine göre bir sevme biçimi vardır, bilirler..
herkesi kendi içinde değerlendirir, kıyaslamazlar..
her bir sevenin ayrı hikayesi kalır, kalplerinin bi köşesinde..

kendilerini sevdirmek için, ellerinden geleni yaparlar..
sevilmeden nefes alamazlar..
kalpleri çarpmaz gibidir.. hissetmezler, yaşadıklarını..

bencil olurlar..
sevilmek için, olmadık vaatler vermekten çekinmezler hiç...
sevilince, uyuşturucu verilmiş bağımlılar gibi bakarlar hayata.
huzurlu, mutlu, ayakları yerden yüksek..

genelde sevmeleri gerekmez, sevilmeyi talep etmeleri için..
kendilerini sevebileceğine inandıkları herkesi yanlarında isterler..
sevmeseler de, bırakmazlar...

ama bazen; çok nadiren...
istemezler sevilmeyi..
kıyamazlar kendilerini sevdirmeye...
kıyamazlar, karşılarındakine..
onları sevmek meşakatli mesaidir, bilirler..
isteyemezler, iterler...
sevilmeyeceklerini bildikleri halde..
nefessiz kalacaklarını bile bile..
kalplerinin atışını hissetmemeyi göze alarak..

giderler..
alışıktırlar gitmelere..
direnmiştir o can ne bitmelere..
giderler..
alışıktırlar gitmelere..
gerek yoktur isyan etmelere...

giden olurlar bu kez..
yazık eden olurlar..
acıtan konuşmalar yapan olurlar..
kıyamadıklarından sırf...
ayrı bildiklerinden..

dönmezler sözlerinden..
yalnız uyurlar..
yalnız uyanırlar..

göğüslerinin sol yanı sızlaya sızlaya...
nefesleri tıkana tıkana..
dinlerler, ne çok yaktıklarını canı..
edemezler tek kelam..
yapma diye yalvarırlar...
kulaklarını tıkayamadan, sözlere; gözlerini kapayamadan, sözcüklere..
dinlerler...

kıyamadıklarından sırf..
ayrı bildiklerinden..
ayrı kalsın diye...
şimdi acısın canı da, kötü bilmesin kendilerini diye kıyamadıkları..
kıyamadıklarından..
giderler..
susarlar..
iterler...
dönmezler sözlerinden...

yeniden nefes alana kadar..
tek kelam etmezler...