BriTisH EngLisH

ingilizlerden hiç hazetmiyorum!
o, konuşurken yuvarlayı yuvarlayıveriyorlar ya kelimeleri; ifrit oluyorum!
ne dediklerinin anlaşılmıyor olması bi yana, anlamadığın için sana hödük muamelesi yapan bakışlarından da ayrıca tiksiniyorum...
gözünü sevdiğimin amerikan aksanı ya...

bi keresinde bi arkadaşım, bununla ilgili başından geçen bi olayı anlatmıştı.. bir ingiliz grupla iş yemeği yemek zorunda kalan esas oğlan, ingilizlerin ne demek istediklerini anlamak için bütün akşam mahfolur.. sürekli dikkat kesilmekten, başı ağrımaya fln başlar. en sonunda da dayanamaz, patlar. kendisine soru yöneltip bi de cevabını bekleyen ingilize, son derece soğukkanlılıkla şöle der. "sen türk müsün? adam şaşırır.. soruya anlam veremez elbet.. "hayır...." der, tereddütle... arkadaş devam eder. "ben de ingiliz değilim. o yüzden lütfen yavaş konuşun" ingilizin suratından bir gölge geçer, özür dilerler arkadaştan. sonrasında bütün gece güsel güsel anlaşırlar...
ingiliz manyakları, kendilerinin dünya üzerinde en güzel konuşanlar olduklarına öyle bir inanmışlar ki; sen onları anlamadığın için eziksin. hatta yazıksın.. oha sana, yuh sana... nası bi özgüven bu arkadaşım.. kim kaldırdı ulus olarak sizin totonuzu bu kadar? kelime yuvarlayıcılar sizi! gidin, çift katlı otobüsünüze binin ve kırmızı telefon klübesinde inin.. hadi bakayım...

az önce ofiste yurtdışından gelen bir telefona cevap vermek durumunda kaldım da, üzerinize afiyet.. konu kesinlikle benimle ilgili değil ve telefonu aktarmam gerekiyor. ama adam bi yerde durmadı ki, araya girip de aktarayım. mecburen dinledim sonuna kadar.. e o ingiliz aksanını duyunca da tüylerim diken diken oldu.. bu kadar nefret kustum buraya..

kıssadan hisse: ingilizler ingilizce konuşamıyor..