İsTaNBuL (AyVaLıK SoNRaSı)

döndüm evet...
aklım orda kaldı ama.. zaten oldum olası, oralarda olasım olmuştur hep... hep ayvalıklı gibi davranırım, ister istemez. eminim pek çoğunuz bunu bilmez. misal; deniz kenarına gidilir, ya da boğazda bi yere; manzara izlenecek, yemek yenecek vesairedir. gerçek bir ayvalıklı, denize arkasını dönerek oturur. denize değil, yola bakar, bunu da istemsiz yapar. bi dikkat kesilin bakalım, hiç bir ayvalıklı ekstra çaba sarfetmeden, denize bakan tarafa oturamaz. ancak kendine defalarca tekrar etmesi, kendini şartlaması lazım..
ayvalık merkezde, denizin dibinde pek tatlı çay bahçeleri vardır.. bütün sandalyeleri caddeye bakar şekilde konmuştur mesela.. yüzler yola, totolar denize bakar... denize doğru çevirip sandalyeyi oturunca da kendinizi pek isyankar, pek aykırı, pek asi sayarsınız.. gençliğiniz gelir bulur sizi adeta.. "ne kadar farklıyım, kimse beni anlamıyo" bile dersiniz yeri gelir :D
ayvalık ya...
eve gidince şimdi, bahçemizden topladığım kayısıları yıkayacak ve afiyetle yiyeceğim.. böle bi lüks var mı şu hayatta yahu? bahçendeki ağacın gölgesinde otururken, elini uzatıp hafifçe, daldan bi kayısı koparıp yemek.. elindeki kitabı bırakmana bile gerek kalmadan üstelik.. musluğundan akan suyu da içilir.. susarsan da, bahçe hortumundan içersin, ne güseel... ayaklarda sandaletler, çıp çıp su içinde, çocuk gibi...
of offff.. daha fazla yazarsam, herşeyden nefret etmeye başlayacağım ya.. bu yazımı burda kesiyorum efenim. sizler de kendinize iyi bakın.. bi gün benim gördüklerimi görebilmek ve dahi sahip olabilmek için bol bol çalışın, didinin.. hoyde bre..