Şu AraLaR

ne yapmakta olduğum hakkında hiç bir fikrim yok şu aralar..
şuursuzca, ordan oraya sürükleniyorum sadece...
dilim bişi şey söylerken, kalbim başka şey söylüyor..
ve mantığımın temsilcisi dilim; hep kaybediyor...

hayatım boyunca kalbimin sesini dinledim ben..
her tür önemli kararda, içimden geleni yaptım...
hep de zararlı çıktım ama...
hep üzüldüm sonunda..
"bi dahaki sefere, mantığımı dinleyeceğim" dedim hep; sonuç hüsran..

şu aralar da yine akıl ve kalp arasında gidip geliyorum..
ama bu kez aklıma yol gösteren de kalbim..
kendi kendine yeniliyor, ne olursa olsun kaybediyorum...

içimde fırtınalar kopuyor be blog...
kendi sesimi duyamıyorum...
ne zaman gözlerimi kapasam, hep aynı şeyi görüyorum...

aslında sevmiyorum böle yazılar yazmayı..
tahmin ediyorum ki, sen de sevmiyorsun okuyucu..
ama kalbim yaz derken, aklım istediği kadar "sevmiyorlar okumayı, yazma" desin..
ben hep kalbime yeniliyorum..
seni de çığrından çıkarıyorum, biliyorum...
ama şu aralar başka bişi yok aklımda...
ondan yazıyorum..

ama geçecek...
çok yakında bitecek...
sözleştik kalbimle; bana daha fazla eziyet etmeyecek, birazcık yola gelecek...
çok yakında, hepsi geçecek...